ورزش های زورخانه ای ، میراث معنوی ایرانیان

ورزش های زورخانه ای از جمله میراث معنوی ایرانیان است و زورخانه جای نیکان، پاکان و مکتب فتوت و جوانمردی است.در مجموع ورزش و  حرکات پهلوانی جز فعالیتهای اصلی روزمره ایرانیان در دوران باستان بوده است که  جامعه نیز ارزش خاصی برای ورزشکاران و پهلوانان قائل می شد.در زورخانه ، پهلوانان طبق آموزش های مذهبی ابتدا زیبایی های بهشت را می ستودند و سپس قدرت بدنی و فکری خود را از خداوند             می خواستند. گفتنی است: معمولا « در زورخانه»  کوتاه و هر که بخواهد از آن بگذرد و داخل زورخانه شود، باید خم شود و به این اعتقاد در زور.خانه را کوتاه می ساختند که تماشا گرانی که به آنجا می روند، به ورزش و ورزشکاران احترام بگذارند. این در به یک راهروی باریک با سقف کوتاه باز می شود و آن راهرو به « سردم زورخانه» می رود و وارد گود می شود.در زورخانه ، مرشد با آهنگ های گوناگون که هر کدام ویژه یکی از حرکات ورزشی است ، ضرب می زند و با سرودن شعرهای رزمی که بیشتر از شاهنامه فردوسی انتخاب شده، حال و هوایی خاص به زورخانه می دهد.« محمود قتالی»  خوارزمی نخستین کسی بود که طرح ساختمان زورخانه را ابداع کرد. تخته شنا، میل ورزش ، میل بازی، سنگ و کباده نیز از جمله ابزارهای ورزش باستانی است.در کشور ایران زورخانه های زیادی وجود دارد که هر کدام از آنها نماد فرهنگ باستانی و کهن ایران است و همواره مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار می گیرد. در استان یزد نیز زورخانه هایی نظیر علی بن ابی طالب ، صاحب الزمان، زورخانه خواجه خضر، شهدای کسنویه، پهلوان یزد، تختی و ذوالفقار  وجود دارد که توجه به آن ارزش نهادن به میراث فرهنگی است.