مزار زنگیان
مزار زنگیان که امروز به صورت خرابه‌هایی است واقع در انتهای قسمت شمالی شهر بر سرراه رحیم‌آباد که در اطراف و داخل اتاقهای آن صورت قبوری چند وجود دارد و از قبرستانهای قدیمی یزد بوده است.
موقعیت مکانی:
مزار زنگیان در انتهای قسمت شمالی شهر یزد ، خیابان آیت اللّه مدنی ، محله رحیم آباد کوچه هفتم واقع شده است .
منابع تاریخی:
مزار زنگیان که امروز به صورت خرابه‌هایی است واقع در انتهای قسمت شمالی شهر بر سرراه رحیم‌آباد که در اطراف و داخل اتاقهای آن صورت قبوری چند وجود دارد و از قبرستانهای قدیمی یزد بوده است. نام زنگیان در تاریخ یزد و تاریخ جدید یزد دیده نمی‌شود ولی مؤلف جامع مفیدی چندین بار از مزار زنگیان و مدرسه کنار آن و موضع زنگیان یاد می کند که در زمان اقامت امام علی بن موسی الرضا از یزد شحنه‌ای به نام قطب‌الدین زنگی در آنجا زندگی می‌کرد که به بیماری برص مبتلا بوده است و هرگاه به حمام می‌رفت آنجا را قرق می‌کرد تا کسی وارد نشود. یکبار به هنگام استحمام درحمام فرط شخصی را دید که به حمام وارد شد و بدن او را دید و کاسه‌ای آب بر سر او ریخت. پس او بسیار نگران شد که قصه برص او را به همه خبر دهد اما بعد از مدتی چون به خود نگاه کرد اثری از برص را در خود ندید و چون از حمام بیرون آمد به این مقام زنگیان رسید و همان شخص را که به حمام آمده بود را دید و دریافت که او امام بوده. سپس قطب‌الدین زنگی خواسست تا روحش به عالم قدس پروازکند پس چنین شد و در همان محل به خاک سپرده شد. این واقعه در سال ۲۰۱ هجری اتفاق افتاد و امروزه مزار زنگیان محل اجابت دعا و مدفن رجال و بزرگان شده یکی از کسانیکه در مزار زنگیان مدفون شده مولا شمس الدین محمد شاه حکیم خوشنویس است که کتبه‌های مسجد جامع و مسجد میرچخماق به خط اوست و به سال ۸۶۲ فوت و در مزار زنگیان دفن شد(۱) این مزار از آثار عمده خواجه معین‌الدین علی میبدی وزیر دوره جهانشاه است(اواسط قرن نهم هجری) و در کتاب جامع مفیدی در این باره چنین آمده است:"خواجه معین‌الدین دستور مکرم مزار زنگیان مدرسه جنب آن نمود"(2)
اطلاع بعدی مؤلف جامع مفیدی به دست می‌دهد عبارت است ازاینکه در سال ۱۰۷۹ به اتفاق مولانا محمد تقی بن مولانا محمد مقیم در" دهلیز مزار سنگی بزرگ تقریباً به وزن ۵۰ من دید که بر بالای تختگاه گذاشته و اثر پنجه دست راست و پنجه و ساعد دست چپ بر آن نقش بسته. چون ملاحظه نمودند آن علامت به دستیاری کلنگ و تیشه نبود… ضعیف جمعی را طلب داشته سنگ مزبور را در دیوار در مزار رو بر قبله نصب ساخت و دری بدانجا به کار گذاشت تا آن نشان در روزگاران باقی بماند"که از این سنگ قبر اکنون اثری وجود ندارد.(۱)
